EY SEVGİLİ

Kim demiş, kime demiş, ne demiş, ne önemi var?
Söylenecek söz mü var, sözün üstüne ey sevgili…
Ne görmüş, nasıl görmüş, nerede görmüş bana sor!
Görecek göz mü var, gözün üstüne ey sevgili?

Bu acı nedir, çile neyin nesi bu çektiğimiz?
Hasat ederiz, harman olur haramiye, ektiğimiz!
Meyve verir elbet bir gün, fidanlar, diktiğimiz…
Kabuk bağlar, sevdiğimiz özün üstüne, ey sevgili!

Kepçe kepçe gidiyor, gelen kürek kürek.
Gafil mi denir, çıkarına çalışana bilerek?
Su ne yaparmış, yanar ise sinede yürek?
Kor dökülür mü közün üstüne ey Sevgili?

Her adımda adın var, bir bir attığımız…
Her ayrı gurupta tadın var, tattığımız…
Her lokmada hakkın var, yuttuğumuz…
Dua, niyaz neylesin, nazın üstüne ey sevgili?

Bilen bildiğince amel etsin, ben sensiz etmem!
Giden kendi yolunca gitsin, ben onsuz gitmem!
Dileyene yuttursunlar çare diye, ben yutmam!
Elbet sonbahar, kış gelir, yazın üstüne ey sevgili…

Bakıp âlemin haline, halce hâllenmek niye?
Papağan gibi, patrona göre dillenmek niye?
Uğrunda ölünecek değerleri kullanmak niye?
Davul neylesin; neyin, sazın üstüne, ey sevgili?

Fikret Karamusaoğlu